De stem die de bezoekers tijdens ‘GEWORTELD, een audioboswandeling’ langs de verhalen leidt, is die van acteur en artistiek-directeur van Toneelgroep Maastricht: Michel Sluysmans. Onlangs is de opname in het Aambos voltooid.

Dat ging niet zonder slag of stoot: ambulances, vliegtuigen, grasmaaiers, een ondefinieerbare brom… Je ziet bomen, maar hoort de mens. Alleen de bladblazer is ons bespaard gebleven. Gelukkig is Michel Sluysmans een professional; hij liet zich er niet door van de wijs brengen. Gewoon even wachten en opnieuw beginnen. Het eindresultaat zal er niet onder lijden. Dank Michel! 

De verhalenestafette door Molenberg is flink op stoom! Doel is het verzamelen van zoveel mogelijk verhalen die de overeenkomsten tussen mensen en bomen aantonen. Waar je dan aan moet denken? Nou, bijvoorbeeld aan verhalen waaruit veerkracht spreekt, over familiebanden, zorgzaamheid en toekomstverwachtingen.

Tijdens de verhalenestafette wordt de microfoon van radiomaker Els Huver als spreekwoordelijk stokje steeds weer doorgegeven. In de praktijk betekent het dat wijkbewoners met Els een fijn gesprek hebben en haar na afloop introduceren bij een buur, vriend of kennis in Molenberg.

Tot op heden reisde de microfoon van de Dinsdagstraat, via de Joost van Vondelstraat en de Roemer Visscherstraat, naar de Jacob van Maerlantstraat en de Voskuilenweg… enzovoort
.

Hij maakte zelfs een paar uitstapjes buiten de wijk, naar mensen die in Molenberg werken of er hun wortels hebben liggen. Kan allemaal!

Toen we eind vorig jaar moesten nadenken over tegenprestaties voor de crowdfunding-campagne van GEWORTELD was het een brutaal idee: “Laten we de jeugdstadsdichter van Heerlen – Anoek HIlt – vragen of ze een gedicht wil schrijven dat we als tegenprestatie kunnen aanbieden.” Anoek bleek een liefhebber van cultuur én bomen. “Tuurlijk wil ik dat doen”, reageerde ze enthousiast.

En zo kwam het dat ik deze week bij twee gulle donateurs langs mocht om het gedicht te overhandigen: opgerold als een Japanse perkamentrol, want Anoek had ontdekt dat de Japanse karakters voor persoon en boom erg op elkaar lijken. Hoe mooi!

Als extraatje gaf ze de donateurs ook een lampje vol paardenbloemzaadjes: “Die wortelen heel makkelijk en het lampje staat symbool voor de lichtjes die ons in het bos opgaan.” De dichter spreekt duidelijk uit ervaring en ik kan het alleen maar beamen. Niet voor niets is mijn favoriete zinsnede in het gedicht:

het bos is een telefooncentrale
je raakt erdoor verbonden

Heel veel dank Anoek!!

– Els